13-01-2020 door Erik Berendsen
Is het een understatement als ik schrijf dat 2019 niet het jaar van Timo Roosen was? Persoonlijk zal het ongeval met zijn broer Sjors en alle gevolgen van dien het dieptepunt zijn geweest voor Timo, althans dat zou ik me voor kunnen stellen. Daarnaast lag ook Timo tijdens de koers te vaak op het asfalt, gelukkig met minder grote schade dan zijn broer, maar toch, de gevolgen waren er. Als de eerste top20 notering pas de laatste dagen van augustus wordt behaald, dan weet je, met Timo zijn potentieel, dat je niet aan een best seizoen bezig bent.
Uiteraard is het scorebordjournalistiek, dus welke waarde kun je eraan ontlenen? Drie valpartijen waardoor niet verder gefietst kon worden, is dan de journalistieke waarde al wat hoger? Een sponsor zal liever één van zijn renners met de tranen van vreugde over de meet zien rollen dan huilende de ambulance in gedragen zien worden. Over sponsoren gesproken. De hoge heren van Jumbo zullen net als wij, de fans, Timo de afgelopen voorjaren veelvuldig in beeld hebben zien fietsen. Meer en meer, beter en beter zagen we Timo tijdens de Vlaamse koersen rijden, maar in 2019 stokte dit……zo jammer!
Het topjaar 2019 van Jumbo-Visma, werd er niet eentje voor Timo. Mike Teunissen kwam terug op het oude nest, Wout van Aert kwam de gelederen versterken, het team werd sterker en sterker, hoofdingrediënten om door te kunnen groeien. Deze scorebordjournalist zag dat het goed was en zag dat ook de resultaten er naar waren, behalve voor Timo. Gelukkig, hoe langer het jaar duurde, hoe beter de resultaten voor Timo werden. Canada viel nog wat tegen, maar de drie keer bijna winst in België geeft de burger weer moed. Dat Pascal Ackermann uiteindelijk Timo weet te kloppen in China was jammer. Wat was er mooier geweest om het jaar af te sluiten met een prijs(je). Vooral het moraal kan dat goed gebruiken naar de winterperiode toe. Geen novemberitis, geen Ullrichwinter, genieten van een gezond lichaam, familie en vrienden om je heen en stevig trainen om te proberen gelijk in 2020 er weer te staan.
Op de rol staat de Santos Tour Down Under. Noem toeval, noem het symbolisch, in 2015 begon Timo zijn profcarrière met de Tour Down Under nadat hij overkwam van het Rabobank Development Team. Later keerde hij er niet meer terug. Wat zal Timo in 2015 met een spanning in de benen aan de start hebben gestaan. Ik kan mij zo voorstellen dat Timo volgende week met een soortgelijk gevoel aan de start zal staan. Geen jeugdige overmoed, maar wel zin om weer volle bak te koersen. Hup Timo, 2020 gaat jouw jaar worden!
Reactie plaatsen
Reacties