Vallen en niet opstaan

door Saar de Reu

Vanuit het Jumbo-Visma perspectief, zagen we een mooie Ronde Van Zwitserland. Er waren ereplaatsen voor Wout, die duidelijk toewerkt naar de Tour De France en Het wereldkampioenschap. Ook was er Wilco die knap vierde werd in het algemeen klassement.

Maar dat doet er nu niet toe, want vanuit het menselijk perspectief, zagen we een vreselijke Ronde van Zwitserland.

Een valpartij is iedere keer weer schrikken. Je kent het wel, een gilletje uitslaan wanneer een renner de grond raakt, gestresst op en neer wippen, tijdens een afdaling, een sprintvoorbereiding of tijdens het positioneren en gedrum in de klassiekers. Wij wielerkijkers zijn vaak bezorgd wanneer er weer eentje op het asfalt blijft liggen, renners zijn dit ondertussen wel gewoon en proberen er zo min mogelijk over na te denken.

Maar als er verschillende renners na de koers hun zorgen uiten oven hun gevallen collega’s, dan gaan bij mij alle alarmbellen af.

Dat bleek uiteindelijk terecht te zijn, de dag nadien bereikte ons het verschrikkelijke nieuws dat Gino Mader overleden was aan de gevolgen van zijn valpartij.

Het was alsof er een bom insloeg, alsof de hele (wieler)wereld bleef stil staan.

Na Wouter, Michael, Bjorg en zoveel anderen, nu Gino. Een lijstje dat we liefst zo kort mogelijk houden, is weer langer geworden.

Opnieuw is er een renner gestorven tijdens het uitoefenen van zijn job en passie,tijdens het uitoefenen van de vaak geweldige maar soms o zo wrede sport, wielrennen.