29.6.2021 door Erik Berendsen
Je hebt van die momenten, je hebt dagen dat een heel land in rouw is, vreselijke gebeurtenissen dompelen een land in een stemming die niet te bevatten is. Het kan ook in een lichtere vorm, dan heb ik het niet over rouw, maar over het hebben van een kater of massaal chagrijnig zijn. Sinds zondagavond 27 juni hadden alle 17 miljoen bondscoaches een kater van jewelste, de Tsjechen waren weer eens slimmer dan ons, hoewel het na zo'n verliespartij al snel omslaat in zij. Hoe dan ook, deze maandagochtend liep ik, liepen wel meer collega's met mij, met een flinke kater rond.
Zo'n kater kun je verwerken door met hele andere zaken aan de slag te gaan, niet terugkijken en zien of de afloop op wat voor een manier ook anders had gekund, nee dat versterkt de kater alleen maar. Hadden we maar en zouden we maar is de beste Whiskas die je maar voor jouw kater kunt krijgen, hij groeit ervan als kool en manifesteert zich als een malle.
De belangrijkste bijzaak in het leven schuiven we aan de kant, niet naar omkijken, oké stiekem genieten dat de Portugezen eruit liggen, maar verder niets meer over lezen. Ik stort me volledig op de Tour, het routeboek heb ik al in mijn kop zitten, de eerste twee ritten stelden niet teleur, sterker nog, het waren twee uiterst boeiende ritten met (voor ons Nederlandse kijkers) mooie uitkomsten. Ons geel/zwarte hart had net iets harder kunnen kloppen als Roglic of Wout zich had kunnen mengen in de strijd om de prijzen, maar als één van hen niet wint is een Nederlandse winnaar ook lekker!
Na de heuvelzone gaat het vandaag richting het vlakke land. Enkele bergpuntjes liggen er voor het grijpen, maar als de wind zich gedeisd houdt hoeven we niet veel eerder in te schakelen dan 25 km voor de finish. Twitterfeed open en genieten van de lollige en flauwe berichten die voorbij komen over renners die zichtbaar genieten van de teruggekeerde rust in het peloton. Zal Wout vandaag mee gaan sprinten? Berichten uit de koers lijken dit te ontkennen.
Zo ontspannen als het lijkt, zo zwaar kl*te blijkt het te zijn. De kater van zondagmiddag heeft jongen gekregen. In alle naïviteit hoop je dat zoiets niet zal gebeuren, maar niets is minder waar. Thuisgekomen van school heb ik de kids waar ze horen en kan ik de middag verder inrichten richting de finale van de koers. Een half ook op twitter wekt mijn interesse. Geraint Thomas rijdt op achterstand, oei wat is daarmee gebeurd, ik scroll naar beneden en komt bij de jongen van de kater. Niet alleen G. lag op de grond, nee Robert Gesink is er overheen gevallen en naar het lijkt heeft hij een breuk opgelopen........einde Tour voor Robert.
Nu loop ik niet rond met een flinke kater van zondag, nee ik zit met een dubbele kater.........ik spring op de fiets richting de Welkoop, daar verkopen ze toch wel schrikapparaten voor poezen en katers, hoe kom ik daar anders van af??
Ooit getuige geweest van de geboorte van jonge katjes? Vaak wordt er eentje geboren waarna er nog veel meer volgen. Zo ook vandaag, na het voorval met Robert was het leed nog niet geleden. Chaos troef, gescheurde kleren, geschaafde armen/heupen en benen, veel uitvallers en voor ons geel/zwarten tijdsverlies. Roglic valt letterlijk weg uit het klassement, scheurt zijn kleren, schaaft zijn vel, kreukt zijn ego, maar vooral zal hij heel boos zijn over het tijdsverlies.
Het katertje dat Robert heette kon ik nog verwerken, maar de kater van Roglic zal meer tijd vergen. Verkopen ze bij de Welkoop ook jachtgeweren?
Reactie plaatsen
Reacties