door Erik Berendsen
Het voorjaar dreigde als een nachtkaars uit te gaan. Het wegvallen van Wout was een domper die niemand aan zag komen, maar waar je in het licht van de afgelopen tijd wel rekening mee moest houden. Renners, hele teams vielen uit. Hoe goed ging het voorjaar. De eerste 'grote' koersen gingen zo goed, Wout hoefde alleen maar een tijdstip te kiezen om zijn kei op te halen in Roubaix, althans daar ging ik vanuit. Hoe anders liep het.
Tijdens de Amstel Gold Race had ik geen genade met de kinderen, chagrijnig vaagde ik ze van het monopoly bord, zij wilden een spelletje spelen, konden zij weten dat Wout niet mee zou doen. Met een schuin oog hield ik de koers in de gaten op de tv in de hoek van de kamer. Natuurlijk wist ik wel dat Jumbo Visma meer toppers in de ploeg had, natuurlijk ging ik er niet vanuit dat Wout alles ff zou winnen, maar hoe zou het team omgaan met het verlies van de aanvoerder. Eindconclusie van de zondagmiddag, de kids aan het janken omdat ik geen medelijden had gehad, ik juist wel blij dat het potje zo snel afgelopen was, Tiesj deed plots mee om de prijzen in de Amstel, de koers was niet dood met het wegvallen van Wout.
Als een ware ploegleider liep ik deze week met de hond plannen te smeden om toch nog een mooi resultaat in Roubaix te behalen. Even voor de goede orde, ik deed dit terwijl ik met de hond liep, de hond valt fietsers (en helemaal wielrenners) aan als we die tegenkomen, overleggen met hem zou hele andere plannen opleveren. Hij zou in de bosjes gaan liggen en ik moest ze naar hem lokken....... Niet de hond, maar ik bedacht me dat de eerste honderd kilometer er zou strijd zijn om mee te zitten in de vroege vlucht, met 'ons' team hadden we renners die hierin mee zouden moeten kunnen zitten. En op het moment dat Mike, Timo, Nathan of Mick mee zou zitten, dan kon de rest rustig achteroverleunen en afwachten hoe de koers zou verlopen, wachten op de kasseien......maar hoe anders liep het.
De geruchtenmachine begon op stoom te komen, net toen ik mijn definitieve strijdplan op de mail wilde zetten naar Grischa Niermann (zou hij die überhaupt lezen?) begonnen de berichten door te sijpelen dat Wout misschien toch aan de start zou staan, zou het dan toch? Elke foto van de parcoursverkenning heb ik bekeken, maar de eerste die doorkwamen waren allemaal zonder hem, het zou dan wel bij geruchten blijven. Hoe groot was de opluchting dat het niet bij geruchten bleef. Wout had al zijn wattenstaafjes verbruikt en bleef negatief testen, de artsen gaven groen licht, de benen voelden goed, wie zou Wout nog weerhouden om te starten......nee niet als kopman, als ondersteunende ploegmaat, hoe anders liep het.
Met kopman en hopelijk een goed uitgewerkt plan door de ploegleiding zou het een eerste paasdag worden die we nog lang zouden heugen. Wie zag aankomen dat Ineos de koers op bijna 200 km voor het einde open zou breken. Ineens was daar een scheur in het peloton en zaten grote namen als Van Aert, van der Poel, Pedersen en Asgreen op een halve minuut, een hele minuut, anderhalve minuut, was de koers nu al gelopen? Plots dreigde het chagrijn weer op te borrelen, leuk dat Mike van voren zit, mooi dat hij niet alleen zit, maar Wout en Christophe op bijna twee minuten van een voltallig Ineos was verre van ideaal. De eerste kasseienstroken deden hun werk, de chaos sloeg toe en de voorsprong smolt als sneeuw voor de zon. Chagrijn maakte plaats voor opwinding, die stofwolken, die stuiterende banden, hoe mooi was dit.
Wout zat weer in de frontlinie, met het binnenrijden van 'Het Bos' waren de vooruitzichten weer rooskleurig, niets ondersteuning......hoewel, in het bos ging het mis, Wout reedt ineens veel te ver van achteren, zat hij er nu al doorheen. Had de Covid toch teveel schade aangericht? Liepen de benen nu al vol? Met het uitrijden van het bos zat Wout in het wiel van Christophe, er waren slechtere plekken, Christophe opofferen deden ze niet voor een ondersteunende renner, Wout was top, Wout was er niet om te helpen, een kei, hij was er voor een flinke kei.
In de diepe finale was de vogel gevlogen, Dylan van Baarle zou winnen, Dylan was de sterkste man in koers, als één van 'ons' niet kon winnen dan was Dylan ook een mooie winnaar. Na van Baarle was Wout de sterkte renner in koers, de sterkste ondersteunde renner, wat als hij als kopman was gestart? Nu ik eraan denk, vooraf waren de verwachtingen getemperd, achteraf was daarom de tweede plek voor Wout haast net zo mooi als ware het de winst, je verwacht het niet en je krijg het toch, het was ene fantastische Paasdag.
Reactie plaatsen
Reacties