In het midden van de jaren ’80 ontstaat een bolwerk waar we nog lang van zullen horen. Jan Raas komt uit de hoogtijd van het Nederlandse wielrennen. Er ging geen voorjaar voorbij zonder dat een Nederlander ergens een klassieker wist te winnen, laat staan dat grote rondes verreden werden zonder Nederlandse ritwinnaars. Tijdens wielerquizzen was het een lastige vraag wie een Tour de France kon benoemen zonder Nederlandse ritwinnaar in plaats dat men zich afvroeg wie de laatste ritwinnaar was.
Jan Raas viel hard in Milaan-San Remo ’84 en belandde daardoor vrijwel rechtstreeks van zijn fietszadel op de stoel van een ploegleidersauto. Met het stoppen van Raas als renner verdween tegelijkertijd ook een renner die wist hoe je een koers naar je hand moest zetten. De gloriejaren van het Nederlandse wielrennen werden met het jaar minder glorierijk. In klassiekers werd niet meer gewonnen, laat staan dat rondemissen in de Giro, Tour of Vuelta een Nederlander mochten zoenen.
Gedurende de beginjaren ‘90 was het kommer en kwel in het peloton, althans voor “ons” Hollanders. De ploeg van Jan Raas was hierin geen uitzondering, dat hoofdsponsor Buckler meer naamsbekendheid overhield aan een oudejaarsconference van Youp van ’t Hek dan aan mooie overwinningen in het wielrennen zegt genoeg. Frans Maassen en Edwig van Hooydonck zorgden zo nu en dan voor mooie momenten, maar als veelwinnaars stond de ploeg van Jan Raas al lang niet meer bekend.
Het vuur van Jan Raas als renner kon hem niet helpen in zijn functie als ploegleider. Zonder talent kun je nog zo hard je best doen, winnen is dan heel wat anders. WordPerfect neemt de sponsoring over nadat Buckler logischerwijs (Van ’t Hek bedankt) niet verder gaat, maar ook met een andere naam op de borst gaat het niet beter met het team. Het aantal overwinningen valt vies tegen ondanks dat dit met rappe mannen in het team wel zou moeten kunnen. Edwig van Hooydonck, Frédéric Moncassin en Djamolidin Abdoesjaparov hadden achteraf bekeken voor veel meer vreugde moeten kunnen zorgen. Het woord nachtkaars komt op, Jan Raas als ploegleider, de proflicentie van het team, het Nederlandse wielrennen in zijn algemeenheid misschien wel, het lijkt erop dat het uitdooft als een nachtkaars na midden nacht.
Dan is daar ineens de vastberadenheid van Jan Raas die hem als renner zo kenmerkte. Nam de Tourdirectie hem de gele trui af in Leiden, koppig als hij was zorgde hij daags erna zelf ervoor dat hij weer won en nu wel zijn gele trui mocht aantrekken. Dezelfde Raas moest op zoek naar een nieuwe hoofdsponsor. WordPerfect en later dochtermaatschappij Novell wilden niet langer door en leken Raas aan zijn lot over te laten. Daar sta je dan, een licentie die geld waard is, maar een team die lastig te verkopen is want de goede renners die nog voor de ploeg reden hadden al aangegeven te vertrekken.
Wat had Raas te bieden? Alles, maar eigenlijk ook niets. Alles omdat het team van de grond af aan weer opgebouwd kon worden, niets omdat er weinig aansprekende namen op de loonlijst overbleven. Op het moment dat het doek definitief lijkt te vallen komt uit Raas zijn eigen Zeeland de oplossing. Rabobank topman en mede Zeeuw Herman Wijffels, wil als fanatiek wielerliefhebber maar al te graag Jan Raas helpen. Noem het een één-tweetje of samenloop van omstandigheden, feit blijft dat de Rabobank de hoofdsponsoring overneemt in ’96 en daarmee een nieuw tijdperk zal inluiden.
Raas wordt gered door de Rabobank en later zal blijken dat dit een tijdelijke opleving was.
Reactie plaatsen
Reacties