7.5.2021 door Erik Berendsen
Aan de vooravond van de 104de Giro d’Italia ben ik eindelijk klaar met het lezen, bekijken en beluisteren van alle voorbeschouwingen. Geen renner is overgeslagen, geen team is niet benoemd. Ondertussen weet ik wie de Giro zal gaan winnen, wie als beste jongere zal finishen en wie de meeste punten weet te scoren voor de bergtrui. Het zijn allemaal tips van brood-etende profeten, dus of ik er veel waarde aan moet hechten betwijfel ik. Alle tips en adviezen neem ik mee in mijn Tourpoule, maar hoe hoog de verwachtingen ook mogen zijn, het meest benieuwd ben ik naar de prestaties van ons team, onze mannen van Team Jumbo Visma.
Zal hij gevloekt hebben? Zal hij uit frustratie zijn iPhone op tafel hebben gesmeten? Het appje was helder, er werden geen doekjes om gewonden, ja hij mocht nog steeds starten, ja hij mocht nog steeds voor een ritoverwinning gaan, maar de grootste concurrentie kwam ineens uit eigen gelederen. David Dekker zou de Giro starten om te kijken of hij in één van de zeven sprintritten als eerste over de lijn kon komen. In het appje stond dat Chris Harper ziek was, geen reden om met een iPhone te gaan smijten, maar er stond ook dat Dylan Groenewegen voor hem in de plaats bij de ploeg was gekomen. Dylan, je weet wel, die gozer met betonnen poten die iedereen in het gehele peloton d’r al menigmaal op had gelegd. De iPhone vloog over tafel en belande tussen een paar kekke gympen op de grond. Sneaker Dave was nog wel zo blij geweest dat Deceuninck - Quick Step deze keer niet met een professionele sprinttrein naar Italië was afgereisd, dat scheelde nogal.
David is een professional, hij zal in de media niet roepen dat hij baalt, tegen Thijs Zonneveld en zijn collega’s zou hij zeggen dat hij óók blij was, hij zou veel kunnen leren van Dylan. Dylan heeft meer sprints gewonnen dan dat David ritten in een grote ronde heeft gereden, zo zou hij dat mooi kunnen verwoorden naar de pers en niemand zou aan zijn woorden twijfelen. David kroop op zijn knieën over de grond op zoek naar zijn telefoon, hij wilde de startlijst nog een keer bekijken. Naast Dylan, wie zouden er nog meer zijn om hem van een zege af te helpen.
Nog voordat hij de telefoon gevonden had hoorde hij hem al trillen, Merijn Zeeman of all people. Als iemand Dylan graag in de Giro zag dan was hij het wel, althans dat zou je verwachten. Hoe vaak had Merijn niet aan de kant van de weg gestaan bij een kotsende Dylan, elke dag, elke training had Merijn tot in detail voorbereidt. Het had resultaat gehad, bijzonder veel resultaat, Dylan won al zoveel, Dylan zal nog zoveel meer gaan winnen, maar zou Dylan nu ook in de plaats van David gaan winnen?
Eigenlijk wilde David helemaal niet opnemen, achteraf zou hij kunnen zeggen dat hij aan het trainen was geweest, maar of ze hem zouden geloven was twijfelachtig, op een rustdag hoef je tenslotte niet zo heel veel te trainen. Zuchtend nam ie toch maar op, helaas voor hem was de zucht dusdanig lang dat Merijn hem ook hoorde…….
Je zal maar teammanager zijn, je zal maar manager van een topteam zijn, je zal maar alle kikkers in de kruiwagen moeten houden. Het zal Merijn meer dan gemiddelde moeite hebben gekost om de gemoedsrust Sneaker Dave te managen, een rollercoaster aan emoties waar Walibi jaloers op zou zijn.
Merijn zou Merijn niet zijn als hij dit niet zou kunnen managen. Dylan gaat geen rit van David “afpakken”, Dylan zou wel de reden kunnen zijn dat David minder uitgesproken kansen krijgt om voor de winst te gaan, maar Dylan is ook de reden waarom minder op David zal worden gelet. Weet u nog hoe Mike Teunissen het geel kon pakken in Brussel, Dylan hoefde de gele trui daar alleen maar op te halen.
David gaat geen gele of roze trui winnen, maar David gaat wel kansen krijgen op een mooie ritoverwinning, met of zonder Dylan, Merijn zal juichend voor de tv staan als hij hem pakt, sterker nog, Merijn zal als eerste aan de lijn hangen!
Reactie plaatsen
Reacties