WEEK 1: de eerste klap is een daalder waard

Nabeschouwing door Katy Madgwick

Wat de eerste weken van de grote rondes betreft, is de openingsweek van La Vuelta a Espana 2021, meer dan bevredigend geweest wat TJV Supporters betreft. Dat is meer dan gezegd kan worden voor de andere twee dit jaar.

De laatste grote ronde van het seizoen heeft een vertrouwd gevoel: voor het tweede seizoen op rij gaat ploegleider Primoz Roglic naar de wedstrijd in de hoop zijn seizoen met volgend een hoogtepunt af te sluiten, na weer een teleurstelling in de Tour de France. Vorig jaar was het drama van de tijdrit nederlaag op de laatste dag tegen Tadej Pogacar. Dit jaar was de uitkomst hetzelfde in termen van de uiteindelijke winnaar, maar het waren brute crashes en de daaruit voortvloeiende blessures die Roglic dwongen om vroeg uit de race te stappen. Voor het tweede jaar op rij na een teleurstelling in Frankrijk gaat Primoz naar Spanje in de hoop daar te winnen. Nog belangrijker met een overwinning dit jaar zou hij een hattrick voltooien die zelden wordt behaald in het moderne wielrennen.

De proloog was een de korte, technische combinatie van 7,1 km aan kasseien, wendingen en korte beklimmingen. Vers terug van zijn gouden prestaties in Tokio ging de Olympische tijdrit kampioen naar het parcours op zijn op maat gemaakte gouden Cervelo met bijpassende helm, een smaakvolle herinnering aan zijn prestatie. Primoz was de laatste man die van de starthelling rolde op een dag dat veel geweldige prestaties had opgeleverd, waarvan de grootste tot dan toe werd geproduceerd door Astana's Alex Aranburu, die zijn plek in de zogenaamde hot seat gedurende een aanzienlijke periode had behouden. Toen Roglic 6 seconden sneller over de streep kwam, voelde het bijna wreed, maar het was niet onverwacht.

Met de rode trui op roglic's lijf en de onverwachte bonus van Sepp Kuss die de bergtrui pakte, schakelde Jumbo Visma over naar de verdediging. Etappe 2 draaide volledig om controle en het hoofd koel houden, wat niet problematisch bleek voor het team dat in een massasprint eindigde. Echter met de steile klim van Picón Blanco aan de finish, bood etappe 3 een vroege kans voor de klimmers om meteen eens diep te gaan; evenzo was het de eerste echte uitdaging voor primoz's rode trui verdediging.

Het was uiteindelijk een dag voor de kopgroep, met Intermarche Wanty-Gobert Materiaux's Estse veteraan Rein Taaramae die de etappe won en daarmee de trui overnam; daar was het tijdsverschil op de groep met favorieten groot genoeg voor. Dit was een groep met Primoz, samen met twee van de drie INEOS Grenadiers-leiders (zonder Richard Carapaz, die zichtbaar leed op de klim), de drie van Movistar, Mikel Landa en Giulio Ciccone. De elitegroep steeg letterlijk naar de top maar Enric Mas was de enige die een paar seconden kon stelen op zijn rivalen op de lijn.

De volgende dagen stonden in het teken van consolideren Jumbo Visma speelde het slim, spaarde hun energie en genoot van de luxe om niet op kop van het peloton te hoeven rijden, dankzij de rode trui bij renners van andere ploegen om de schouders lag, van Taaramae naar Trek Segafredo's Kenny Ellissonde, en in sprinterappes waar de sprintteams het tempo bepaalden terwijl Jasper Phillipsen en Fabio Jakobsen vochten om de overwinningen op de vlakke etappes.

De chaotische finale van etappe 6 was de eerste keer dat het echt lastig werd, met de waanzin van de finish van de Alto de la Montana de Cullera en de commentator op tv moeite had om bij te houden wie waar was. Uiteindelijk met nog een paar honderd meter te gaan, en EF's Magnus Cort die op weg was naar de overwinning, kwam er een kleine groep achtervolgers op zijn wiel, waaronder Primoz, die in staat was om het gat te dichten tot iets meer dan een fietslengte en zo kostbare seconden stal op al zijn concurrenten.

Etappe 7 was een klassieke Vuelta-dag van eindeloos klimmen en dalen. Met zes gecategoriseerde beklimmingen en een paar ongecategoriseerde, begon de dag met een letterlijke bergopwaarts gevecht om in de kopgroep te komen. Toen het uiteindelijk losbrak, was het een formidabele groep van dertig renners, waaronder Sepp Kuss die de rol van sherrif speelde, ogenschijnlijk daar om ervoor te zorgen dat er geen grote bedreigingen wegreden en zo niet teveel tijd op Primoz konden pakken. Sepp kreeg helaas aan een mechanisch probleem de een na laatste klim van de dag en kon niet reageren op de aanvallen vooraan.

Toen de groep met favorieten de voorlaatste klim bereikte, viel Movistar aan en Valverde vertrok, gevolgd door onder meer Carapaz en Yates. Steven Kruijswijk was echter te sterk en sloot de aanval af om de groep weer bij elkaar te brengen. Toen Valverde van de weg raakte, werd Carapaz alleen gelaten om weg te rijden en werd later vergezeld door Lopez en Roglic die op zijn wiel kropen. Valverde's race leek helaas voorbij en de impact hiervan zorgde ervoor dat de klassementsrenners weer bij elkaar kwamen en er wat rust in de groep kwam.

Terwijl INEOS' Pavel Sivakov en DSM's Michael Storer zich een weg baanden naar de slotklim van de dag, was de groep met de rode trui in volle achtervolging en na een dag stevig hard werken door Robert Gesink en Sam Oomen in hun rol van knecht nam Steven Krijswijk de teugels in handen, kalm en verzekerd toen hij de elitegroep naar de onmogelijke hellingen van de Balcon de Alicante leidde. Alleen toen Adam Yates de groep testte in de laatste kilometers van de klim viel hij weg, waardoor Primoz en de andere kanshebbers op de leiderstrui elkaar helemaal tot aan de finish uitdaagden.

Het team ziet er geweldig uit met nog een bergetappe in petto voor de eerste rustdag. Primoz lijkt ontspannen en gezien het bewijs tot nu toe, lijkt zijn vorm terug te zijn na zijn verwondingen. Hem zien uitblinken op serieuze hellingen is hartverwarmend en er is een gevoel dat hij gewoon wacht op het juiste moment om de hoop van zijn rivalen ernstig de grond in te boren. Het team heeft gewerkt als een geheel, terug naar de samenhangende, goed getrainde eenheid die we hebben leren kennen tijdens de afgelopen seizoenen, maar waar ze volhouden van een afgemeten verdediging van de trui wanneer het nodig was. En cruciaal, ze hebben geen onnodige risico's genomen en zijn erin geslaagd om uit de buurt van gevaar te blijven, waardoor ze de (weliswaar weinige) valpartijen die zich hebben voorgedaan zijn vermeden. Als onverwachte bonus staat Sepp Kussop de 8e plaats in het Algemeen klassement, wat het team een extra reden geeft om week twee in te gaan met het momentum in hun voordeel.

Het was een bijna perfecte start: een etappezege, twee mannen in de top tien van het AK en vijf van een mogelijke acht dagen in de rode trui. Kunnen de Jumbo-Visma jongens hun dominante vertoning voortzetten in de tweede week? Ontmoet me hier volgende week om op hun vooruitgang terug te kijken.

Algemeen klassement na etappe 9