ETAPPE 9: de tragische aftocht van Primoz

4.7.2021 nabeschouwing door Katy Madgwick

Vandaag verloren we onze kopman en dus blijft het verhaal over wat de Tour de France van 2021 had kunnen zijn ongeschreven.

Toen het nieuws bekend werd brak ons hart, terwijl we de gemiste kansen moesten betreuren, de pech en de brutale waarheden hiervan, de kern van het profwielrennen i. Als schrijver is het vaak verleidelijk om naar metaforen en analogieën te zoeken om een boodschap over te brengen. Neem Jumbo-Visma's Tour de France tot nu toe. Als ik enige emotionele afstand van dit team had, zou ik misschien een boksmetafoor gebruiken. Vergelijk elke fase met een ronde; Bij etappe 1 lagen we op de mat neer maar nog niet uit. In etappe 3 weer neergehaald dit keer nog iets harder en hangen we in de touwen. We verliezen het gebruik van 1 van onze ledematen (dat is Gesink, in de metafoor). Toch vochten we door. In etappe 8 was het duidelijk: het gevecht was voorbij. We waren verslagen.

Behalve dan dat ik geen emotionele afstand heb en als zodanig deze analogie doorzie met de waarheid dat eronder ligt. Een waarheid die het verdient om verteld te worden. Het probleem met analogieën die soms zo handig zijn, is dat ze toch niet het hele verhaal vertellen. Ze gaan nooit in op alle details. Ze laten nooit het grote plaatje zien noch de subtiele nuance. Ze illustreren nooit de personages achter de strijd.

Het spreekt voor zich dat het verlies van Primoz Roglic uit de ploeg hartverscheurend is en de spanning volledig wegneemt voor de strijd voor het geel vanuit het perspectief van jumbo Visma-fans; we zullen nooit te zien krijgen wat Primoz had kunnen bereiken; hoe hij in de bergen had kunnen presteren tegen de beste en of hij verlossing zou kunnen vinden van de pijn van de Tour van 2020. Maanden van voorbereiding, allemaal voor niets. Om de ontoereikende bokmetaforen voort te zetten - een totale knock-out.

Dat is echter niet het hele verhaal. Het vertelt niet het verhaal van hoe hard hij vocht om door te gaan; hoe hij zijn teamgenoten vertelde om zonder hem verder te gaan, de kansen die ze in de komende dagen en weken zouden kunnen hebben. Zijn lichaam gehavend; zijn trui gescheurd, de huid eronder gescheurd en weer opgelapt. Hoe nobel hij was in de nederlaag, bidons geven aan kinderen en glimlachen naar de fans toen duidelijk werd dat het teken aan de wand stond: het was voorbij, althans voor deze Tour de France.

Maar toekomstige doelen blijven. Primoz keert ironisch genoeg terug naar Tignes, waar de etappe van vandaag eindigt: een echte indicatie van hoeveel hij leed, dat hij zelf niet meer naar huis kon rijden als onderdeel van de Tour. De Olympische Spelen lonken, en verder, de wereldkampioenschappen. Neemt hij het op tegen La Vuelta Espana, op zoek naar een derde overwinning, tussendoor? Dat valt nog te bezien. Het lijdt echter geen twijfel dat hij terug zal komen.

Wat de toekomst van de Tour de France betreft, gisteren werd tijdens de eerste bergetappe verbazingwekkend duidelijk dat Tadej Pogacar deze wedstrijd gaat domineren. De tijdrit in etappe 5 had zoveel gesuggereerd –het doet denken aan de donkere etappe naar Planches des Belles Filles in die noodlottige Tour van vorig jaar – maar als etappe 7 een aanwijzing gaf over hoe Pogacar in de loop van drie weken zou kunnen worden bestreden (dwing zijn team om te werken; hem te isoleren), bewees etappe 8 zonder redelijke twijfel dat hij ook al bedacht had wat te doen bij dergelijke tacktieken.

Dus wat betekent dat voor de rest van de renners van Team Jumbo Visma – in de touwen, maar nog steeds in de strijd (excuseer mij voor de volgende boksmetafoor)?

Wout van Aert blijft na een ongelooflijke rit in etappe 8 op de tweede plaats in het algemeen klassement. Hij vocht als een leeuw in terrein dat niet het meest comfortabel voor hem is in een poging om hem uit te dagen voor de gele trui en begon de dag op slechts 1.34 van Pogacar. Jonas Vingegaard draagt de witte trui. Zelfs al is het slechts geleend van Pogacar, is het een symbool van de toekomst van de ploeg in de Tour en ondanks zijn vreselijke geluk, hij is meer gecrasht dan welke andere renner tot nu toe deze Tour, Jonas is de belichaming van nieuwe hoop voor Jumbo-Visma.

Het laat mensen als Sepp Kuss en Steven Krijswijk vrij om te jagen op etappeoverwinningen in de bergen en Tony Martin en Mike Teunissen kunnen blijven werken ondanks de tegenslagen om zodanig het team in stelling te houden.

de etappe

En dus terug aan het werk, de nabeschouwing van de laatste etappe voor de rustdag. De laatste etappe van wat de meest brute, meedogenloze opening was van een grote ronde van de laatste jaren.

Een grimmige, natte dag in de Franse Alpen en een strijd om de bergtrui kenmerkten de eerste helft van de wedstrijd. Sepp Kuss maakte deel uit van een grote kopgroep die vervolgens weer in stukken brak met vijf renners die de klim van de eerste categorie als eerste opgingen en op weg waren naar de eerste klim van buitencategorie de Col de Pre. Terug in het peloton bepaalde UAE het tempo, en zorgde voor de gele trui van Tadej Pogacar. Jumbo-Visma zat er met Jonas in zijn witte trui en Steven Krijswijk. Helaas bleek het profiel te zwaar voor de als tweede geplaatste Wout van Aert en zakte hij terug naar de volgende groep en kreeg Mike Teunissen en Tony Martin als gezelschap.

Op weg naar de Col de Pre de Sepp probeerde Kuss zich los te maken van zijn groep, maar het mocht niet baten. Aan het kop van de strijd bereikten Nairo Quintana en Sergio Higuita als eerste de top en voegde Ben O'Connor zich bij hen, terwijl ze zich voorbereidden op de laatste uitdaging van deze etappe de Mont de Tignes en dus voor de etappewinst en een aanzienlijke sprong in het algemeen klassement. Sepp Kuss zakte terug naar het peloton met Pogacar om te extra steun te bieden en het zou net op tijd zijn, want Jonas Vingegaard kreeg een lekke band op en werd op tijd teruggebracht naar groep van de gele trui om de slotklim aan te vangen.

Ben O'Connor liet Higuita achter zich en breidde zijn voorsprong op de volgers uit, en voor Jumbo- Visma werd Sepp Kuss gelost en was Jonas opnieuw de solovertegenwoordiger voor het team in de groep met favorieten. Met nog maar een paar kilometer te gaan van deze eindeloze klim, werd Pogacar eindelijk geïsoleerd en INEOS Grenadiers koos dat moment om toe te slaan, hun aanvallende kracht drie man sterk en de resterende selecte groep slaagde erin om het tempo vast te houden, inclusief Jonas die zijn moed toonde onder de elitekandidaten.

De Australiër van AG2R Citroen beklom de klim die nooit in de Tour van 2019 was vanwege een aardverschuiving. Het zou nog eens zeven minuten of zo duren voordat de gele trui groep arriveerde: zouden ze nog intact zijn of zouden er nog meer aanvallen komen? Het antwoord had duidelijk moeten zijn: Pogacar paste een dodelijke injectie van snelheid toe om de resterende kanshebbers voor het geel in zijn kielzog te laten. De enige vraag zou nu zijn waar iedereen zou eindigen. De enige renners in de groep die hij achterliet waren Jonas, Enric Mas, Rigoberto Uran, Wilco Kelderman en Richard Carapaz. Met nog maar een paar kilometer te gaan, probeerden Mas en Carapaz een aanval, maar tegen de tijd dat de groep over de lijn kwam, waren ze weer bij elkaar. Een indrukwekkende rit van Jonas die als 8e eindigde in de etappe uitslag.

Het algemeen klassement na de etappe zag er heel anders uit. Wout van Aert valt na negen dagen uit de top 10. Jonas Vingegaard neemt de leidende rol van het team op zich en stijgt naar de 4e plek.

Tot de rustdag, en het is eerlijk om te zeggen dat het welverdiend is, voor de renners en voor ons. Tegen Primoz zeggen we dank je wel, rust uit en word snel beter.

Ik zie je aan de andere kant.

Algemeen klassement na etappe 9