door Jesse van Dalen

“Over vijf jaar hoop ik in de Tourselectie te zitten”

In de buurt van Münster, sterker nog aan de route van de Münsterland Giro, dat is de geboortegrond van Michel Hessmann, nieuwbakken profrenner en tijdritkanon van Jumbo-Visma. De volgende die via de opleidingsploeg de stap omhoog maakt. Jaren terug is het, dat de voormalige Rabobankploeg onbewust al aan het scouten was voor 2020. De Münsterland Giro is namelijk het begin van het wielerverhaal van Michel Hessmann. De Rabobank-bidon op het nachtkastje is het bewijs.

De Duitser met een onberispelijk Nederlandse tongval Michel Hessmann was na twee jaar rijpen in het development team klaar voor de stap omhoog. In vloeiend Nederlands, soms zelfs tegen het Limburgs aan, vertelt hij over de verschillen tussen de twee ploegen, wat voor renner hij is en hoe hij de toekomst ziet.

Fysiek en tactiek

Op het moment van bellen verblijft Michel nog in Spanje. Van de natte, mistige en druilerige dagen in Nederland en Duitsland word je niet beter, of tenminste de motivatie niet. De Spaanse zon is daarentegen een boost om erin te vliegen. De eerste weken bij de hoofdmacht bevallen hem dan ook meer dan goed. “Als junior had ik de stap veel groter verwacht, maar het is eigenlijk heel vloeiend gegaan. Het hele jaar voelde ik het wel een beetje aankomen, maar nu is het gewoon echt.”

Na de Orlen Nations Grand Prix (Polen) en de Course de la Paix Grand Prix Jeseniky (Tsjechië) van vorig jaar juni wist Michel dat hij de stap omhoog zou gaan maken. In het rondje in Tsjechië liet hij zich zien en won hij het bergklassement, maar Michel is zeker niet de nieuwe knecht van Primoz Roglic. “Ik denk dat ze veel potentie in mij zien, met name in het tijdrijden en de klassiekers.”

“Ik leer het meeste van de grotere koersen, daar heb ik de grootste stappen gezet, dus daar kunnen ze het beste met mij werken. Dat is ook de reden dat ik naar de hoofdploeg ben gehaald denk ik.” De grotere koersen zijn veel en veel harder, het fysieke aspect speelt dan veel meer een rol en dat past de Duister als Lederhosen. Het tactische gedeelte is daarentegen nog niet wat het moet zijn. “Ik kan prima een tactiek snappen en beseffen wat het plan is, maar op het moment dat je hartslag 190 is moet je dat ook nog kunnen beseffen. En op het moment dat je het beseft, moet je er ook nog naar kunnen handelen.”

Van structuur naar intrinsieke motivatie

Het grootste verschil tussen de opleiding en de hoofdploeg? De structuur. “In de opleidingsploeg zitten er nog wel grote verschillen tussen de renners. De een staat verder in zijn ontwikkeling dan de ander, daarom zit er nog een hele strikte lijn in alles. De dingen die je doet worden allemaal uitgelegd en duidelijk gemaakt.” Dan moet je niet denken aan super strikte regels, verzekert Michel. “Je zou zeggen dat er minder vrijheid is, maar dat heb ik zelf zo nooit gevoeld. Het is wel gewoon een hele vaste structuur. In de hoofdploeg valt die weg, omdat daar heel veel ervaren mannen zitten. Zelf verantwoordelijkheid pakken is dan belangrijk. Je moet iets minder, maar alles kan.” Intrinsieke motivatie dus.

Een klimmende, tijdrijdende, sprintende, klassiekerrenner

De uitslagen van Michel vertellen nou niet bepaald wat voor renner hij is. Tijdritten, sprints, klassiekers, eendaagse en rondes, alles heeft hij wel gereden vorig jaar. En geen van de disciplines steekt er ook echt bovenuit qua uitslagen. “Eeehm, ja”, zegt hij met een vraagteken in zijn stem. “Het is nog niet echt te zeggen. Ik ben goed geweest in tijdritten. Ik heb een prima sprint, waar ook nog veel potentie in zit, maar ik ben niet de volgende Marcel Kittel hoor”, zegt hij lachend. “Als je kijkt naar het fysiek (Michel is 1 meter 90) dan moet ik de klassiekers ook aan kunnen. “En ja, misschien ook een keer in een korte meerdaagse.” In vier zinnen zijn alle disciplines voorbijgekomen, oftewel Michel heeft zelf ook nog geen flauw idee. Het komende jaar ligt helemaal open om te kijken waar de krachten en de zwaktes nou echt liggen.

Een heel mooi voorjaar

Michel begint zijn seizoen in de Volta ao Algarve, daarna volgt een dikke week rust. Le Samyn is dan de volgende koers, waarna meteen doorgereisd kan worden naar Kroatië. In de Istrian Spring Trophy mag Hessmann het gaan laten zien voor een klassement. “Ik ben daar dan de enige profrenner, dus er staat wel wat druk op.” Daarna volgt qua niveau een grote stap omhoog, namelijk Brugge - De Panne, gevolgd door de grootste highlight. “De Waalse Pijl, daarna sluit ik mijn eerste deel af met Tour de Romandië.”

Over vijf jaar, wat voor renner ben je dan, waar wil je staan? “Poeh. Ik zou zeggen iemand die zijn tijdrit sterk heeft verbeterd en iemand die toch al ergens een keer een mooie overwinning heb weten te boeken. En ja misschien verbeter ik mij zo goed dat ik al ergens in een klassieker kan meedoen en een finale kan rijden. Pas echt over vijf jaar hoop ik in de Tourploeg te zitten en te winnen natuurlijk, met de kopman dan hé.”