door Dick van Goch
Ik begin dit stukje met 2 rijtjes cijfers: 6 + 10 + 16 + 14 + 16 (= 62) en 4 + 7 + 7 + 11 + 8 (= 37).
En de waarschuwing dat dit een verhaal wordt met veel cijfers. Heel veel cijfers.
Het eerste rijtje, dat zijn het aantal keren dat het cijfer “1” bij de naam van Primoz Roglic
staat op de site van Procyclingstats, in de jaren 2017 t/m 2021. 62 keer in totaal in 5 jaar,
gemiddeld iets meer dan 12 per jaar. Dat zijn niet allemaal overwinningen, er zitten ook een
aantal berg- en puntentruien bij in rondes, 8 in totaal, waardoor het aantal overwinningen
op 54 uitkomt: 11 per jaar. Een indrukwekkend aantal.
Als we verder inzoomen op die overwinningen, dan vinden we het volgende:
- 12 rondes
- 20 etappes in rondes
- 16 tijdritten (waarvan 1 ploegentijdrit)
- 5 eendagswedstrijden, waarvan 1 Monument (L-B-L in 2020)
- 1 nationaal kampioenschap (ja, echt, maar 1, en niet eens in de tijdrit!)
Het aantal rondes is indrukwekkend, het zijn 2,5 overwinningen gemiddeld per jaar. Des te
meer als we kijken in hoeveel rondes hij gestart is in die periode: dat zijn er 28 (waarvan hij
26 keer is gefinisht). Daarvan heeft hij er dus 12 gewonnen: dat is bijna de helft!
Dat Primoz veel wint is op zich natuurlijk niet verbazingwekkend, dat wil zeggen: dat weet
iedereen die het wielrennen enigszins volgt. Maar mij viel de afgelopen jaren nog iets op, en
dat brengt me bij het tweede rijtje. Dat is namelijk het aantal keren dat het cijfer “2” bij zijn
naam staat: 37 keer in totaal. Daar zitten 5 truien bij; hij werd dus 32 keer daadwerkelijk
tweede. Oftewel: voor iedere drie keer dat Primoz wint, wordt hij ook nog eens 2 keer
tweede. Deze tweede plaatsen verdelen zich als volgt:
- 2 rondes
- 24 etappes in rondes
- 4 tijdritten (waarvan 1 ploegentijdrit)
- 1 eendagswedstrijd
- 1 nationaal kampioenschap (tijdrit)
We zien meteen wat hier zo bijzonder aan is: hij wordt in etappes in rondes vaker tweede
dan eerste: 24 om 20 keer. Helemaal opvallend is dat in de 3 Vuelta’s die hij won: hij won
daarin 9 etappes, en werd maar liefst 10x tweede.
Dat roept wellicht vragen op, zoals de vraag of hij dus niet veel meer etappes had kunnen
winnen. Aan de ene kant zeker wel, maar aan de andere kant lijkt het er sterk op dat hij vaak
bewust tweede wordt, en wel om twee redenen. Allereerst omdat het meestal gaat om
aankomsten bergop, en hij op dat moment al zoveel tijd heeft gepakt op naaste
concurrenten dat hij nog wat krachten spaart door niet voor de volle 100% mee te sprinten.
En anderzijds zit er soms ook een gunfactor in naar een andere coureur, die wellicht nog van
pas kan komen als bondgenoot in latere etappes.
Toch herinneren we ons allemaal nog wel een rit waarin hij hooguit tweede zou worden,
want de koploper lag bij het ingaan van de laatste 200m nog 20” voor. Echter: Primoz had
vorig jaar kennelijk zijn zinnen gezet op de 7e etappe van Paris-Nice, want hij sprintte de
arme Gino Mäder op 20m van de streep nog voorbij!
Tot zover dit cijfer-verhaal over deze klasbak, die sinds deze week ook prominent op het
busje staat waar ik mee rond mag rijden voor M line, trotse sponsor van Team Jumbo Visma!
Reactie plaatsen
Reacties